Hello To My Self :)

 

first draft :)

♡ ON THE WAY

 ܤ꙼̈

เป็นครั้งแรกในรอบ "เกือบ4เดือน" เลย ที่ได้นั่งรถเที่ยว
แล้วก็เป็นช่วงเวลาที่ตั้งคำถามกับตัวเองมากที่สุด •̆ ̭ •̆ 
ว่าพวกเราต้องมาเสียเวลาไปเปล่าๆเกือบครึ่งปีนี่เพราะอะไร
อันที่จริงในเวลาเกือบครึ่งปีที่เสียไปของบางคน
เอาไปทำอะไรได้เยอะแยะมากๆ

แต่ก็นั่นแหละ เพราะเรามีการจัดการที่ไม่ดีพอ
แทนที่จะเป็นประเทศแรกๆ ที่ได้รับข่าวดีก่อนใครเลย
แต่กลายเป็นประเทศท้ายๆที่ยังจัดการอะไรไม่ได้
เสียดาย ที่ไม่ได้เกิดมาในประเทศที่มีการพัฒนา
น่าเสียดายในชีวิตนี้ของเราจริงๆ

สิ่งเดียวที่คนในกะลาแลนด์ทำได้ก็คือ
ช่วยเหลือตัวเอง ｡•‿•｡ ช่วยเหลือตัวเองไปจนตาย
เพราะภาษีที่เราจ่ายไป ไม่ได้นำกลับมาช่วยพวกเราหรอก
ไปไว้ให้ใครบางคนผลาญเร่นๆเท่านั้น

/ ตัดจบ /

กลับมาที่เรื่องที่อยากลง ⁕ ถือว่าเราได้ไปผ่อนคลาย
ปกติไม่ค่อยไปต่างจังหวัดกับคนอื่นที่ไม่ใช่คนในครอบครัว
แต่ครั้งนี้คงแบบ มันห่อเหี่ยวมาก เลยตัดสินใจไป

เป็นอารมณ์ที่แบบ เรื่องบ้าๆนี่เมื่อไหร่จะจบ
กับอาการอยากลาออกมันถาโถมเข้ามา
ก็ทำสิ่งที่ทำได้เพื่อเยียวยาหัวใจตัวเองก่อนละกัน

 

อันที่จริงไม่ชอบการเดินห้าง หรือเข้าไปนั่งในคาเฟ่
แค่ออกไปสูดอากาศแล้วเห็นวิวแบบนี้ก็เป็นการฮีลเราแล้ว
เหมือนยิ่งอายุเพิ่มขึ้นยิ่งต้องการความสงบมากขึ้น
หรือว่าจะแก่แล้วนะ Ĭ ^ Ĭ

(แต่ถ้ามีคนชวนบอกว่าไปกัน ก็โอเคแหละไปกัน)
(ก็มันไม่เหมือนกันการไปนั่งกินปิ้งย่างนี่นา)

แต่จุดประสงค์จริงๆของการไปครั้งนี้คือ
ไปเยี่ยมนังเพื่อน ที่ไม่ได้เจอกันนาน ก็คือตั้งแต่โรคระบาดนี่ล่ะ
หน้าที่การงานคือหายวับไปกับตา (วงการทัวร์เนาะ) ･-･

เลยต้องกลับไปอยู่กับตา-ยายที่ต่างจังหวัดก่อน

เป็นการไปตั้งหลักกลายๆ

อย่างที่บอก จุดประสงค์หลักคือการไปเย่มเพื่อน

ก็หนีไม่พ้นการหา cafe เพื่อนั่งเม้ามอยจ้า

พอตกเย็นก็ เข้าตำรา หมูกะทะ 555555
เช้าอีกวันยายทำปลาเผาให้กิน เป็นอันจบพิธี
ส่วนขากลับก็ได้แวะอีกคาเฟ่นึงก่อนกลับ
แล้วกลับกรุงเทพมาทำงานต่อจ้า •̆ ̭ •̆

ที่นี่เค้าบรรยากาศค่อนข้างดีเลย
ร่มรื่น พื้นที่สีเขียวเยอะแยะ ก็อยู่แถวเขาใหญ่นี่เนอะ 
เราสั่งโกโก้บราวนี่อะไรซักอย่างนี่แหละ
เพราะเมนูอื่นเป็นกาแฟหมดเลย
ส่วนราคาก็เอาเรื่องเหมือนกันนะ 55555555

เอาเป็นว่าจ่ายเป็นค่าบรรยากาศไปก็โอเคล่ะ 

 

 

 

 

/ BYE BYE BYE /

เจอกันใหม่ครั้งหน้า

Long Time No See

♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡

อันยองทุกคน :) ห่างหายไปนานเลย

วันนี้ก็ไม่มีอะไรบ่นหรอก แค่อยากเอาเพลงมาแปะ

Don't Worry, My Dear (걱정말아요 그대) - Lee Juck (이적)
OST. REPLY 1988

REPLY 1988 

เป็น series ที่ 1 ในใจเราเลย

จำได้ว่าตอนนั้นดูแบบ real time ไปแค่2-3ตอน

แล้วมันเป็นช่วงที่เราใกล้จบ

ก็เลยพักกก แล้วพอกลับมาย้อนดู

มีซับไทย by Kodhit ก็เลยได้ไล่ดูจนตามทัน

*ตอนนั้นใกล้จะจบ ซักตอน 17-18 ละ

มารู้ก็ตอนที่ 18 แล้วอะ ว่าเค้าไม่ได้เป็นพระเอก

;-; เส้าน้ำตาแตก นี่คือช่วงที่พีคที่สุดอีกตอนนึงของเรื่องนี้เลย

ปิดฉากรักครั้งแรกของคิมจองฮวัน

ใครชอบซีรีย์แนวอบอุ่นหัวใจ ครอบครัว เพื่อน

ไปดูเถอะ ไม่มีคำว่าผิดหวังแน่นอนเลย : ) ˗ˏˋ ˎˊ˗

 ดูแล้วคุณจะรักนักแสดงเรื่องนี้

.

.

แอบสารภาพว่าก่อนจะดูเรื่องนี้เรารู้จัก' รยูจุนยอล' มาก่อนแล้ว

จากเรื่อง 'Socialphobia' ตอนนั้นยังใส่เหล็กดัดฟันอยู่เลย

หลังจากดูแล้วก็ชอบก็ได้ตามมาดูเรื่องนี้แหละ

หลังๆมานี้ไม่ค่อยจะอยู่ในซีรีย์

คุณรยูจะแสดงภาพยนตร์ซะส่วนใหญ่ แอบคิดถึงเลย

อยากให้แว้บมาเล่นซีรีย์บ้าง ;-;

ลากันไป ณ ตรงนี้ค่า

ใครอยากได้ไฟล์ซีรีย์เรื่องนี้ทักหลังไมค์มาได้เด้อ :-)

🜲 Once in a while

☆ ช่วงเวลาวัยรุ่นมีเพียงหนึ่งครั้งเท่านั้น จงรักให้สุดหัวใจ♥ จงหัวเราะให้สุดเสียง
    จงเจ็บปวดให้ทรมานที่สุด จงใช้ชีวิตให้เหมือนไม่มีวันพรุ่งนี้
    แบบที่จะไม่กลับมาเสียดายอะไรหากไม่ได้ทำ
    กาลครั้งหนึ่งของวัยหนุ่มสาว ล้วนเป็นเศษเสี้ยวของเราเสมอ
    /mxxnquakes

เพลงนี้คือเพลงโปรดตอนเรียนจบ ที่อยู่ดีดีก็อยากฟังขึ้นมา
เป็นเพลงที่ฟังบ่อยมากๆในเทอมสุดท้ายที่เรียน (2015)
ฟังแล้วได้ฟีลเหงาๆดี

พอพูดถึงสมัยเรียนแล้วก็คิดถึงตัวเองในเวอร์ชั่นนั้นขึ้นมาเหมือนกัน
จำได้ว่าเมื่อก่อนเคยเป็นคนที่มี  ⌈แรงบันดาลใจ⌋ ในการทำนู่นนี่มาก
ตอนนี้ไม่รู้หายไปไหนหมด ทั้ง passion ทั้งความฝัน
คือเราเห็นตัวเองชัดมากจากการถ่ายรูป 😭😭

เมื่อก่อนคือ เห็นอะไรก็เป็นน่าถ่ายหมด ยกมือถือขึ้นมา
ถ่ายทุกอย่างแล้วพอใจในสิ่งที่ถ่ายออกมาทุกอย่างเลย
แต่ตอนนี้มันยากมาก เราไม่เคยพอใจในรูปที่ถ่าย ไม่พอใจในรูปที่แต่ง
บางทีแต่งเสร็จแล้วก็ลบทิ้งไปเลยทั้งๆที่ยังไม่ได้ลงก็มี ;-;

อยากได้ตัวเราเองในวัยที่มีทั้งแรงใจและไฟฝัน ☁
เพราะตอนนี้เรารู้สึกว่าใช้ชีวิตยากมาก
อยากข้ามผ่านเวลานี้ไปให้ได้ แล้วกลับมามีความสุขในการถ่ายรูปเหมือนเดิม

 ⧩ Take by me on Galaxy Grand1

.
.
.

/BYE/